‘Dit is allemaal lariekoek’ komt niet voor in de transcripties van het onderzoek. ‘Alle deelnemers en coördinatoren die we geïnterviewd hebben, zijn gewoon erg positief. Ze zeggen dat Revitaliseren in de natuur hun veel brengt. En dat ze er heel graag aan meedoen’, vertelt onder­zoeker Charlie Steen van ARQ Impact, dat het onderzoek in opdracht van Stichting Politieveteraan en de NPB heeft uitgevoerd.

Met collega-onderzoeker Hans te Brake vertelt ze dat de interviews het tweede gedeelte van het onderzoek hebben gevormd. ‘Eerst zijn we bij de literatuur en de experts op dit gebied te rade gegaan. Wat zeggen zij over dit soort programma’s en deze aanpak? Met die kennis hebben we een zogenoemd evaluatiemodel gemaakt, dat we in het tweede deel van het onderzoek op de praktijk hebben gelegd’, legt het tweetal uit. ‘Dat hebben we dus gedaan door persoonlijke gesprekken te houden met deelnemers en coördinatoren.’

Uit deze gesprekken kwamen veel positieve zaken naar voren. ‘De deelnemers en coördinatoren die we hebben gesproken, waren allemaal heel positief. Natuurlijk was er hier en daar wel een kanttekening of verbeterpunt. Maar over het algemeen ervaren ze het programma als nuttig en aangenaam’, vertelt Charlie. Hans benadrukt meteen dat de evaluatie geen uitkomsten geeft over de effectiviteit van Revitaliseren in de natuur. ‘De precieze effecten van dit soort programma’s zijn zeer lastig te meten. Daarom is dat absoluut geen uitgangspunt geweest bij ons onder­zoek. Het ging puur om het in kaart brengen van de ervaringen.’

Wel doen de onderzoekers van ARQ Impact aanbevelingen op basis van het evaluatie-onderzoek. ‘De belang­rijkste is dat Revitaliseren in de natuur meer structuur, meer body moet krijgen. De vrijblijvendheid speelt nog een veel te grote rol. Tenminste, als je wilt dat het programma een duidelijke plaats krijgt binnen het totaalaanbod vanuit de politie aan zorg voor mede­werkers met PTSS’, geven ze aan. Het gaat dan bijvoorbeeld om het steviger verankeren van de deskundigheid. ‘Zo spelen de coördinatoren die het programma in de praktijk vormgeven, een sleutelrol binnen de afzonderlijke groepen. Die zouden daarbij veel gestructureerder ondersteund en begeleid kunnen worden.’

Tegelijkertijd beseffen Charlie en Hans dat het vrijblijvende karakter ook een kracht is van het programma. ‘Personen met PTSS ondervinden vaak heel veel moeite en last van afge­bakende kaders. Dat deelnemers die belemmerende factoren niet ervaren, moet zeker behouden blijven’, stellen ze. ‘Het gaat in onze aanbevelingen veel meer om het gebeuren achter de schermen. De organisatie achter Revitaliseren in de natuur moet een goed fundament en een krachtige structuur krijgen. Omdat het dan ook zijn eigen duidelijke en erkende plaats kan innemen binnen het zorgaanbod voor politiemedewerkers met PTSS.’