Het bewaken van de openbare orde en veiligheid in de hoofdstad en het op­sporen van de geweldplegers vroeg die weken om een flinke extra inzet van politiemensen – zowel uit Amsterdam als uit de rest van het land.

Tot verbazing van de politiebonden bleek deze inzet de collega’s opvallend veel stank voor dank op te leveren. Op straat kregen politiemensen bele­digingen, verwensingen, vuurwerk en andere projectielen naar hun hoofd geslingerd. Via de (sociale) media uitten deskundigen, politici en toetsenbordridders scherpe kritiek op de kwaliteit van het politieoptreden.

Nine Kooiman verklaarde namens de gezamenlijke politiebonden: ‘Dit zijn onbe­grijpelijke trappen in de rug terwijl je steun in de rug verwacht. Kennelijk is het niet goed genoeg als agenten vijftien uur inzet achter elkaar draaien om rust en veilig­heid te creëren.’

Op maandag 11 november verklaarde premier Dick Schoof namens het kabinet dat de gebeurtenissen in Amsterdam duidelijk maakten dat Nederland worstelt met een inte­gratieprobleem. Nog altijd waren er Marokkanen die zich niet wensten te houden aan ‘onze’ normen en waarden.

Dit kabinetsstandpunt zorgde voor een hernieuwde opleving van de sociale onrust – en dus voor een verlengde noodzaak om extra politiemensen in te zetten, wat weer leidt tot een nog langere overbelasting. Dit was voor NPB-voorzitter Kooiman aanleiding om op 12 november namens de politiebonden de media op te zoeken, onder andere de talkshow BEAU van RTL4. Ze deed daarin een oproep aan de politiek om de huidige polarisatie in Nederland niet verder aan te wakkeren en voorrang te geven aan het zoeken van mogelijkheden voor verbinding.

Het bezoek van Nine Kooiman aan de politie-eenheid Amsterdam viel samen met een actie van de gelijknamige NPB-afdeling. Samen met eenheids­bestuurder Annelot Tigchelaar gingen kaderleden die dag langs bij meerdere opkomstlocaties om hun waardering en zorg voor de collega’s uit te spreken. Ze kwamen niet met lege handen, maar brachten voor iedereen een eersteklas chocoladeletter mee. Een symbolisch gebaar, verwijzend naar alle collega’s die door hun extra inzet niet samen met hun kinderen naar de intocht van Sinterklaas hadden kunnen kijken.