Bij geluiden boven 80 decibel loop je kans op gehoorschade. Zeker als je er langere tijd aan blootgesteld wordt. En geluiden van 120 decibel kunnen je gehoor direct beschadigen. Het zijn richtlijnen die indruk maken en tegelijkertijd ook koud overkomen. Want wanneer heb je precies met die geluidsniveaus te maken? Nou, even googlen en je weet dat als iemand die naast je staat in je oor schreeuwt, de grens van 120 al kan halen. Vuurwerk opent een heel nieuw spectrum. Knallen van 140 decibel of meer zijn dan absoluut geen uitzondering.

Wat de gevolgen zijn van zo’n ‘geluids­trauma’, kan politiecollega Auke Hes uit eerste hand vertellen. Tijdens een jaarwisseling werden zijn collega’s en hij gericht bekogeld met zwaar vuur­werk. ‘Je voelt natuurlijk wel de pijn in je oren, maar op de eerste plaats ben je toch bezig met je mensen. Pas daarna ben ik naar de spoed­eisende hulp gegaan’, vertelt hij. De uiteinde­lijke uitkomst was dat hij vijf maanden niet aan het werk kon gaan. Twee jaar na dato is hij nu voor de derde keer uit­gevallen, omdat de impact op het werk en privé nog te groot bleek te zijn. Intussen zit hij alweer enkele maanden thuis en richt hij zich, op aanraden van de bedrijfs­arts, volledig op zijn herstel. ‘Het gaat dan eigenlijk om acceptatie van de gevolgen. Ik weet dat het geluid in mijn oren niet meer weggaat.’

Auke legt uit dat de constante piep in zijn oren niet de grootste problemen brengt. ‘Als ik er bewust aan denk, als ik moe ben en als het erg stil is, komt het naar de voorgrond. Dan belemmert het mijn gehoor niet, maar wel deels mijn functioneren. Ik kan me dan gewoon minder goed concentreren’, legt hij uit. Daarbij geeft hij meteen aan dat hij weet dat dit bij lotgenoten heel anders kan zijn. ‘Voor mij persoon­lijk is het pijnpunt vooral mijn overgevoeligheid voor harde geluiden. Dat wordt aangeduid met de medische term ‘hyperacusis’. Het maakt dat ik veel sneller geprikkeld ben, op het werk en in mijn privé. Ik heb een korter lontje gekregen. Mijn doel is nu om daar beter mee om te kunnen gaan.’ Verder noemt hij de vermoeid­heid die met tinnitus samenhangt. ‘Het geluid zorgt ervoor dat je hersenen constant bezig zijn. Dat vergt veel energie en maakt je veel eerder moe.’

Het spreekt voor zich dat het risico op gehoorschade veel aandacht moet blijven krijgen. Natuurlijk is het beschik­baar zijn van de juiste beschermingsmiddelen een essentiële voorwaarde. Ook is het belangrijk dat medewerkers zelf actie onder­nemen richting eerste hulp en bedrijfsarts als ze klachten ondervinden. ‘Ik ben wel van mening dat medewerkers dan niet zouden moeten zwemmen in een onbekende zee’, reageert Auke nog. ‘Er moet duidelijk zijn welke mogelijk­heden er precies landelijk bestaan. En welke afspraken er zijn met diverse instanties en ziekenhuizen. Het ont­breken van een eenduidige aanpak of duidelijkheid is een probleem dat nog veel collega’s kan gaan raken.’

Verder blijft het voor de preventie van gehoorschade noodzakelijk om ook - buiten de politieorganisatie - op andere platforms op te treden. Bijvoorbeeld als het gaat om het bij de regering aandringen op een landelijk vuurwerkverbod. Voor de gezond­heid van politiemedewerkers is dat van het grootste belang.