Dat hij gedreven is, wordt na de eerste kennismaking met Maritio al over­duidelijk. Ergens in het gesprek schetst hij zichzelf als een ijverige student die helemaal in de studiestof kan opgaan. Waarbij er tegelijkertijd een flinke dosis enthousiasme en inzet vrijkomt. ‘Ik vind het heel erg interessant om een ander pad in te slaan en dat helemaal te ontdekken. Het verklaart ook waarom ik nu voor de master­opleiding Tactisch Leidinggeven heb gekozen’, vertelt hij. De keuze voor deze master sluit aan op de tijd dat hij op dezelfde Politieacademie aan de andere kant van het spectrum functioneerde. Jarenlang begeleidde de inmiddels 32-jarige collega er aspiranten met hun voorbereidingen op de praktijk.

‘Het is zeker niet zo dat ik altijd al als docent aan de slag wilde. Sterker nog, na die jaren op de academie vond ik het wel weer tijd voor iets anders’, vervolgt hij. Een overstap die heel vloeiend verliep. ‘Het kan zijn dat sommige collega’s denken dat je door de overstap naar de academie op een zijspoor belandt. Dat je dan niet meer terug kunt. Zo heb ik het absoluut niet ervaren. Binnen de organisatie zijn en blijven er gewoon volop mogelijkheden. Neem onze korpschef Janny Knol als perfect voorbeeld. Zij is een tijd lang docent geweest op de voorloper van de Politieacademie.’ Dus met de stelling dat het docentschap een eindstation vormt, is hij het dan ook honderd procent oneens.

In zijn eigen geval ziet hij het docent-zijn juist als een heel nuttige tussen­stap. ‘Voor mij was het vooral de interactie van de studenten, die me veel heeft gebracht. Het was heel fijn om de generatie die na mij komt eens goed te leren kennen. Over Gen Z is natuurlijk al veel geschreven en er zijn veel vooroordelen. Maar ik heb twee jaar met hen mogen werken en het was fantastisch. Natuurlijk waren ze niet altijd zoals ik zelf was en ze hadden echt niet allemaal die ultieme roeping om bij de politie te gaan. Alleen tijden veranderen. En daar moet je dus als collega’s mee om leren gaan.’ In zijn beoogde toekomst als teamchef zal hij zijn ervaringen zeker kunnen gebruiken.

Het overdragen van kennis en vaardig­heden was een andere belangrijke reden om voor een rol als docent te kiezen. ‘Waar het me vooral om gaat, is dat ik een bijdrage kan leveren aan de professionalisering en de toekomst van de politie. En dat is weer heel erg belangrijk om onze rol in deze veranderende maatschappij in te nemen. Onze korpschef heeft het dan over het stevig staan in deze tijd met maatschappelijke onrust en toe­nemende ondermijnende criminaliteit’, vervolgt Maritio, die dit thema centraal heeft gezet in zijn masterscriptie. Waarbij hij aangeeft dat zowel de docent als de teamchef daarin belangrijke rollen vertolken. ‘Het is belangrijk dat die functies door vakbekwame en gedreven collega’s worden ingevuld.’

Wel wil hij benadrukken dat de rol van docent heel anders wordt ingevuld dan hij zelf tijdens de opleiding heeft meegemaakt. ‘Het is niet meer dat je met z’n allen in een lokaal zit. Dat de docent als deskundige vertelt hoe het precies in elkaar zit en dat je als student - zeg maar - wordt geënter­taind. Nu is het de student die de actie bepaalt en de docent is de begeleider. Het betekent dat je als huidige docent studenten moet kunnen activeren, moet aansporen en begeleiden tijdens die eigen weg. Dat maakt meteen duidelijk dat niet elke diender een goede docent is. Toch zijn er verschil­lenden die dat heel goed zouden kunnen’, stelt Maritio. Zelf besloot hij na een aantal jaren aan de academie een andere route te nemen. ‘Voor mezelf zag ik meer een verdere toekomst binnen leiderschap.’

Hij benadrukt echter nogmaals dat hij zijn periode in het basispolitie­onderwijs niet had willen missen. ‘Het heeft me heel veel gebracht. Wat ik op dit moment weer prima kan gebruiken. Ik zie de stap naar de Politieacademie dus ook niet als een zijspoor maar als een nuttige stap vooruit. Een stap die ik iedereen die daar interesse in heeft, zeker wil aanraden.’