“Heel vaak willen mensen gewoon dat er naar ze wordt geluisterd. Dat ze hun verhaal kunnen vertellen”, stelt Patty. “Hoe vaak heb je zelf niet dat je denkt: wat gebeurt mij nou? En dat je van iemand anders zou willen horen dat je je toch echt niet vergist. Dat het niet normaal is wat jou is overkomen.” Dat luisterend oor is zeker een belangrijke functie van het meldpunt Discri­minatie van de bonden.

IVervolgens wordt er gekeken naar eventuele vervolgstappen. “De bal ligt dan helemaal bij de melder. Wat wil hij of zij er verder mee doen? Daarbij ben jij er om aan te geven wat de mogelijkheden zijn. Dat iemand aan kan kloppen bij de ombudsfunctio­naris van de politie of dat wij als bond kunnen ondersteunen. Bijvoorbeeld door juridische hulp te bieden. Je legt alle opties voor en laat de persoon beslissen of er een vervolg komt en wat dat zal zijn”, geeft ze aan.

Onafhankelijkheid speelt hierbij een heel belangrijke rol. “Er blijkt heel weinig vertrouwen te zijn in de positieve rol die de politieorganisatie zelf kan spelen. Je ziet dat bijvoorbeeld terug in de berichten op het intranet van de politie naar aanleiding van de documentaire De Blauwe Familie. Waarschijnlijk is het niet belangrijk genoeg, want we hebben het er al dertig jaar over, lees je dan. En je hoort verhalen dat sommige mensen zelfs worden tegengewerkt als ze naar voren komen. Een geluid dat ook in de documentaire De Blauwe Familie duidelijk terug kwam”, stelt Patty. “ Er is naar aanleiding van de documen­taire ook veel losgekomen. Het was voor veel collega’s aanleiding om hun verhaal kwijt te willen. En daarbij was het belangrijk dat ze dat ergens buiten de politie konden doen.”

Natuurlijk zijn er binnen de Nationale Politie allerlei bewegingen gaande om uitsluiting, discriminatie en racisme aan te pakken. “Vanuit het meldpunt zullen we ook zeker wijzen op de mogelijkheden die er binnen de organisatie nu al zijn om met je klachten en problemen verder te gaan. De politie-ombudsfunctionaris is er daar zeker een van”, vervolgt ze. Om er meteen aan toe te voegen: “Maar eerlijk gezegd merk je voor de rest dat er veel gepraat wordt en weinig gedaan.” Ze wijst op het recente rapport van de landelijk coördinator voor de bestrijding van racisme en discriminatie. “Opnieuw gaat het over organisatorische veranderingen en grootse plannen voor aanpak. Maar opnieuw blijft de echte aanpak uit. Dat is iets wat bij de mensen heel sterk leeft. Er wordt veel gepraat maar veel te weinig gedaan.” Daarom is het zo belangrijk om nu al kleine concrete stappen te laten zien. Zodat er na dertig jaar ook daadwerkelijk iets gebeurt. “Dit meldpunt past daar perfect in.”