‘Als wijkagent werkte ik samen met een collega die bezig was een plan te schrijven voor een re-integratieproject in Amsterdam,’ vertelt Desiree. ‘Toen de eenheid Amsterdam akkoord was gegaan, heb ik laten weten dat ik graag voor dat project ingezet wilde worden. In maart 2020 is Phoenix Amsterdam officieel van start gegaan. Momenteel hebben we negentien re-integrerende collega’s onder onze hoede.’

Deze collega’s hebben een beroepsziekte opgelopen zoals PTSS of een burn-out en willen de eerste stappen zetten op de weg terug naar de werkvloer. Dat gaat meestal niet op een regulier politiebureau, met al zijn onvermijdelijke hectiek en veel te veel prikkels. Phoenix biedt deze mensen een prikkelarme werkplek om hun re-integratie te vergemakkelijken. Een rustige omgeving waarin ze zonder tijdsdruk administratief politiewerk verrichten en zorg, aandacht en begeleiding beschikbaar is – onder andere van collega’s in dezelfde situatie.

Desiree: ‘Dat gevoel proberen we ook te bevorderen door elke dag te beginnen met een informele gezamenlijke bijeenkomst. Daarbij is ruimte voor serieuze gesprekken, maar zeker ook voor luchtige onderwerpen en humor. Dat is immers een belangrijk sociaal bindmiddel. Kortom: we proberen er zoveel mogelijk een normale werkplek van te maken.’

Voor zover mogelijk doen re-integrerende collega’s op hun Phoenix-werkplek klussen ten bate van de afdeling waar ze voor hun ziekte werkzaam waren. Desiree: ‘Is dat (nog) te confronterend, dan worden ze ingezet voor administratieve taken op enige afstand van hun eigen werkgebied. Schriftelijke aangiften verwerken bijvoorbeeld of videobeelden uitkijken. Werkzaamheden die gedaan kunnen worden zonder al te hoge prestatie- of werkdruk. Ze moeten er direct mee kunnen ophouden als ze voelen dat ze gaan wankelen.’

Phoenix werkt met een vast team van vier medewerkers. Desiree: ‘Ook dat zorgt voor zekerheid, veiligheid en vertrouwen. Je leert elkaar daardoor goed kennen. En dat is ook nodig, want een effectieve ondersteuning bij re-integratie is echt maatwerk. We kijken telkens samen naar wat er wel en niet kan. Iedereen wordt gestimuleerd steeds een stukje verder te komen, maar het tempo waarin dat kan is voor niemand hetzelfde. Elke collega draait een eigen herstelprogramma, dat is heel individueel bepaald.’

Een andere vorm van ondersteuning is de aanwezigheid van een Phoenix-medewerker bij de voortgangsgesprekken die re-integrerende collega’s voeren met hun teamchef. Die is en blijft tijdens het re-integratietraject namelijk de verantwoordelijke leidinggevende.

Desiree: ‘Herstellen van ziek zijn is hard werken. En dat geldt zeker voor het herstellen van een mentale blessure. Om dan blijvend overeind te komen, heb je gewoon steunpilaren in je omgeving nodig. En dat is waarin wij proberen te voorzien.’

Collega’s die komen re-integreren bij Phoenix zijn erop gebrand hun gezondheid weer terug te winnen. Desiree: ‘In dat proces is het een hele stap voor ze om terug te keren naar hun werk, zeker als dat de oorzaak van hun ziekte is. Daarom is het mooi dat wij ze een rustige werkomgeving kunnen bieden waarin ze hun krachten kunnen uitproberen.’

Gevraagd hoe je het beste kunt reageren als je op de werkvloer een re-integrerende collega tegenkomt, adviseert Desiree: ‘Wees vriendelijk nieuwsgierig, niet veroordelend. Vraag gewoon of hij of zij erover wil praten en accepteer het als dat niet zo is. Het kan zijn dat ze dan op een later tijdstip alsnog naar je toe komen om je het een en ander te vertellen.’