vakbondswerk

‘Het zit gewoon

ingebakken in mijn karakter’

Over haar plek op de FNV-poster heeft ze absoluut niet getwijfeld. ‘Ik ben gewoon heel erg trots op dit werk. Dus heb ik er geen moeite mee om dat duidelijk te laten zien’, stelt de 26-jarige Jessie Bos. Deze positieve insteek zorgt ervoor dat haar inzet niet beperkt blijft tot haar eigenlijke functie. Haar betrokkenheid bij het wel en wee van collega’s is groot. Daar hoort voor haar dan automatisch bij dat ze een duidelijke rol wil spelen binnen de politiebond.

Een meer toepasselijke plek is er voor de ontmoeting met Jessie Bos bijna niet te vinden. In de pauze van de NPB-cursus voor individuele belangen­behartigers, heeft ze wel even tijd voor een praatje. ‘Eigenlijk word ik best wel vaak aangesproken door collega’s over allerlei zaken rond het werk. Op de een of andere manier lok ik dat uit en is dat zo gegroeid’, vertelt ze. ‘Met deze juridische opleiding kan ik straks nog betere antwoorden geven. En de collega’s dus nog beter helpen.’

Trots op het werk

Dat sterke sociale gevoel en die hulpvaardig­heid zitten kennelijk ingebakken in haar karakter, geeft ze aan. ‘Het is absoluut een belangrijke reden waarom ik bij de politie wilde. Alleen heeft het me best wel veel gekost om hier te komen’, aldus Jessie. Het verklaart meteen haar grote trots op het werk. En waarom ze er totaal geen moeite mee heeft om die op deze manier met iedereen te delen. ‘Toen de FNV vroeg om op de poster voor de 1 mei-demonstratie te gaan staan, heb ik geen moment getwijfeld. Ik vond het eigenlijk wel een eer. Iedereen mag zien wat voor werk ik doe.’

Zwaar werk

Toch was er nog een andere belangrijke drijfveer om aan de campagne mee te werken. ‘Het ging erom duidelijk te maken dat politie­werk zwaar werk is. En dus om een goede regeling voor vroegpensioen te krijgen. Hartstikke belangrijk’, vervolgt ze. ‘Ik ben nog maar een paar jaar actief en in die korte tijd heb ik al veel meegemaakt. Waaronder een lijk­vinding van een baby. Iets wat natuurlijk enorm veel indruk op je maakt en wat je toch met je mee blijft dragen. Je kunt je wel voorstellen hoe dat is als je twintig, dertig, veertig jaar dit werk doet.’ Een echte keuze om eerder te kunnen stoppen met werken vindt ze dan ook niet meer dan normaal.

Blijf ermee bezig

Ze zal zich daarom zeker blijven in­zetten om een Regeling voor Vervroegd Uittreden (RVU) voor elkaar te krijgen. Maar ook op andere gebieden blijft ze naast het werk actief. “Zoals ik al zei, zit dat gewoon in me. Natuurlijk wil ik me in het werk verder ontwikkelen. Daarnaast blijft dat opkomen voor onze gezamenlijke belangen en het helpen van collega’s erbij horen. Daar blijf ik mee bezig’. Met het afronden van de vierdaagse basiscursus voor Individueel Belangenbehartiger denkt ze dat straks nog beter in te kunnen vullen.

tekst: Jos de Blank | foto: Liesbeth Dinnissen