Begin juni is de actie met het sluiten van politiebureaus van start gegaan. Elke week worden de bureaus met een publieksfunctie voor 24 uur gesloten. Dat betekent dat burgers er niet terecht kunnen voor hun aangifte, om documenten af te geven of andere handelingen te doen. Zoals de mevrouw uit het voorbeeld, die per­soonlijk uitleg wilde krijgen over de bekeuring van haar dochter.

Het startschot voor het sluiten van de bureaus klonk 11 juni bij het politiebureau in Naaldwijk. Daar blokkeerde NPB-voorzitter Nine Kooiman samen met Equipe-voorzitter Miriam Barendse de schuif­deuren symbolisch met een rood-wit lint. Aan de aanwezige politie­mede­werkers en vertegen­woordigers van de media liet ze nog eens duidelijk horen hoe belangrijk de Regeling voor Vervroegde Uittreding (RVU) voor de politie is. ‘Jullie hebben gewoon een zwaar beroep’, zei ze bij voor de versperde schuifdeur van het politiebureau in Naaldwijk tegen de aanwezige politie­medewerkers. ‘Dan moet er gewoon boter bij de vis en we dienen ervoor te zorgen dat die RVU er komt. Zoals jullie collega Erik het onder woorden bracht. Ik heb me 46 jaar met hart en ziel ingezet voor de samenleving. Het is nu tijd dat de samenleving wat terug doet. Daarom strijden we als politie­bonden onverminderd voor dat gezond vroeg­pensioen.’

Die zichtbare strijd gaat terug naar het begin van het jaar toen het actietraject voor een fatsoenlijke RVU van start ging. Een compacte groep demon­stranten verzamelde zich in Den Haag voor een helder eerste signaal. ‘Zie het als een oproep naar de politiek en werkgevers van VNO-NCW. Dat we even op de voor­grond treden en laten zien hoe belangrijk een RVU voor ons is. En dat ze goed beseffen - voor zover ze dat al niet deden - dat politie­werk wel degelijk zwaar werk is’, legde actieleider Alwin de Kok in januari uit. Bij het gebouw van de Tweede Kamer en het gebouw van werkgevers­organi­satie VNO-NCW lieten de demon­stran­ten zich toen na­drukkelijk horen en zien.

Helaas bracht deze eerste actie met vierhonderd deelnemers de partijen niet naar onderhandelingstafel. Daarom werd twee maanden later de tweede fase ingezet. Dit keer verzamel­den zich duizenden bondsleden op het Malieveld. Zij trokken vervol­gens in een protestmars door de straten van Den Haag. Net als de eerste editie trok ook deze actie veel belangstelling van de media, politici en publiek. 

Enige tijd later lieten de politiebonden zich trouwens nog een keer horen en zien in Den Haag. Dat gebeurde tijdens de stemming in de Tweede Kamer over zwaar werk. Een aantal politievoertuigen liet voor het gebouw van de Tweede Kamer de sirenes horen op het moment dat er binnen beslissingen werden genomen.

Tussen deze tweede en derde actie door begon de bonnenactie. Vanaf 7 mei zijn de leden van de vier politiebonden gestopt met het bekeuren voor ‘geringe overtredingen’. Bij lichte feiten volgt alleen een waarschuwing en krijgen de overtreders een bon met de wens voor een veilige dag en informatie over onze actie. Op veel plekken in het land gebeurt dat nu nog steeds volop. Met deze specifieke actie denken de politie­bonden een meer gevoelige snaar te raken bij de besluitvormers, want dit optreden doet daadwerkelijk pijn in de staatskas. In de praktijk blijken politici voor deze signalen gevoeliger te zijn.

Hierna is een actie toegevoegd, waarbij deurwaarders voorlopig niet worden begeleid. Dit betekent dat ze bepaalde delen van hun werk hierdoor niet kunnen doen. Het gaat dan bijvoorbeeld om het forceren van toegang tot een woning. Daarbij moet een politiemedewerker aanwezig zijn. De politie­bonden beseffen dat die beroeps­groep op deze manier direct getroffen wordt. Alleen zien de bonden dat het signaal over het realiseren van een goed vroegpensioen op dit moment belangrijker is.

Zo hebben de acties vanuit het Lande­lijk Actiecentrum van de vier politie­bonden zich gaandeweg opgestapeld in de tijd. Om op deze manier een steeds krachtiger signaal te geven richting de besluitvormers. Helaas lijkt het geluid tot nu toe echter nog steeds te gering, omdat daden uitblijven. Daarom worden er nu al nadrukkelijke stappen gezet voor een nog sterkere vervolgactie. 

Zo willen de politiebonden regelmatig sirenes laten klinken voor de gemeente­huizen. Om op die manier de burgemeesters te blijven herinneren aan het belang van een fatsoenlijk vroegpensioen voor hun politiemensen.