'Het is eigenlijk heel organisch ont­staan,' vertelt Caroline Fresen die - samen met Ronny Tuinier - coördinator is van het landelijke Pensioenloket. 'Het begon eigenlijk bij een sector­hoofd dat zelf advies over haar pensioen had gevraagd aan een collega met een financiële achter­grond. Dat gesprek maakte zoveel indruk dat ze zei: dit gun ik iedereen. Daaruit is het initiatief eigenlijk geboren.’ En vervolgens uitgegroeid tot een vaste waarde binnen de politie­organisatie. Zo’n 84 zogenoemde ‘pensioenambassadeurs’ zijn, verspreid over het hele land, actief.

Het principe achter het Pensioenloket is even eenvoudig als krachtig: een collega helpt een collega. Een mede­werker die vragen heeft over het pen­sioen, vult op intranet een formulier in. Vervolgens neemt een pensioen­ambas­sadeur uit de eigen eenheid contact op voor een persoonlijk gesprek. 'Zo’n gesprek duurt gemiddeld anderhalf uur,' legt Caroline uit. 'De collega zit daarbij letterlijk zelf aan de knoppen. Samen voor het beeldscherm loop je dan met de ambassadeur door de ‘Mijn ABP’-omgeving. Er wordt uitgelegd wat je waar kunt vinden, welke keuzes je kunt maken en welke gevolgen die hebben.’ Waarbij Caroline nog benadrukt dat alles uit het gesprek natuurlijk ver­trouwelijk blijft.

Het gesprek is eigenlijk meer dan alleen maar het wegwijs maken van de collega. ‘Het is een persoonlijk gesprek op maat. Dus ook situaties als scheiding, samen­wonen of het hebben van een eigen huis komen aan bod.‘ Verder proberen de ambassadeurs helderheid te bieden over onder­werpen als de RVU-regeling, deeltijd­pensioen of waardeoverdracht. 'In veel gevallen helpt het al enorm als er gewoon iemand meedenkt en mee­kijkt,' zegt Caroline. 'Want voor veel mensen is het drukken op de pensioenknop een belangrijk en emotioneel moment. Dan is het fijn als er iemand naast je zit.'

Er denkt en kijkt overigens niet zomaar iemand mee tijdens het pensioen­gesprek. De pensioenambassadeurs zijn speciaal opgeleide collega’s, die precies weten hoe het pensioen en de regelgeving rond onder andere RVU en RPU in elkaar zitten. Caroline legt uit: ‘Iedere ambassadeur volgt bij ons een opleiding van twee dagen, waarin we alle basiskennis behandelen. Daarna voeren ze drie oefengesprekken onder begeleiding. Pas daarna gaan ze zelf­standig aan de slag.' Vervolgens wordt de kennis regelmatig aangevuld met bijscholingssessies en kennis-updates. ‘Alles om op een begrijpelijke manier uitleg en begeleiding te kunnen geven. En daarmee wat te kunnen betekenen voor collega’s.’

Inmiddels zijn via het Pensioenloket meer dan 25.000 gesprekken gevoerd. Dat aantal zegt iets over de behoefte, maar ook over het vertrouwen dat collega’s in elkaar hebben. Zeker als je hier het gemiddelde waarderingscijfer 9 bij optelt. ‘De kracht zit dan absoluut in de combinatie van de kennis en het feit dat er iemand naast je zit die jouw situatie helemaal snapt’, stelt Caroline. 'Daarom vertellen mensen ook veel tijdens zo’n gesprek. Niet alleen over hun werk, maar ook over hun leven. Pensioen gaat namelijk niet alleen over geld, het gaat over loslaten. Na veertig of zelfs vijftig jaar bij de politie is het een grote stap. Dan helpt het als er iemand naast je zit die die impact inziet en begrijpt.'

Hoewel de meeste aanvragen nog van medewerkers na hun zestigste levens­jaar komen, probeert het Pensioenloket zeker jongere collega’s te bereiken. 'Omdat je pensioen eigenlijk al een rol speelt vanaf het moment dat je begint met werken’, vervolgt ze. ‘We merken - bijvoorbeeld op onboardings-dagen - dat jonge mensen wél interesse hebben. Als je het maar goed uitlegt. Bij de jongere doelgroepen worden dan vooral onderwerpen als nabe­staandenpensioen en waardeover­dracht extra belicht. Veel twintigers weten niet eens dat hun partner niet automatisch meeverzekerd is als ze niet getrouwd zijn.’

Ze besluit door te stellen dat een gesprek met een pensioenambassa­deur aan te bevelen is voor collega’s in alle levensfasen. ‘Nogmaals, we nemen niets uit handen. De betref­fende collega blijft verantwoordelijk voor de eigen besluiten. Maar we helpen je wel op weg om dat besluit weloverwogen te nemen.’