Bijna twintig jaar geleden signaleerden de politiebonden en de werkgever deze oneerlijke situatie al. 'Natuurlijk heb je zelf verzekeringen en zijn er faciliteiten vanuit het BARP - het Besluit algemene rechtspositie politie. Alleen zagen we in de praktijk dat daarmee de materiële schade niet altijd werd gedekt', legt Petra van der Wiel, de huidige voor­zitter van de stichting, uit. 'Dat is natuurlijk een totaal onrechtvaardige situatie. Omdat de schade toch helemaal uit het werk voortkomt. Zeg maar: iemand die voor een andere baas werkt, overkomt dit soort zaken niet.'

Die denkwijze leidde dus tot de oprichting van de onafhankelijke Stichting Waarborgfonds Politie. 'Als stichting beheren we een fonds met geld dat door het ministerie beschik­baar is gesteld. Uit dat fonds kunnen we niet vergoede schade vergoeden. Of het restant van het schadebedrag dat, na uitkeringen door de verzekering en vanuit het BARP, nog open blijft staan', vervolgt ze. Ze benadrukt dat hier wel een beoordeling door het bestuur van het fonds aan vooraf gaat. 'De eerste vraag die we stellen: gaat het om schade die met het politiewerk samen­hangt. Met andere woorden: zou iemand in een ander beroep dit ook kunnen overkomen? Dat tijdens je werk je privé-telefoon of een sieraad kapot gaat, is iets waar ook een bouw­vakker mee te maken krijgt. Bovendien heb je als politiemede­werker ook de mogelijkheid om die eigen spullen niet mee te nemen in het werk.'

De directe link met het werk moet ook aantoonbaar zijn. 'Als niet alleen bij de politiemedewerker maar in de hele straat krassen over auto’s zijn getrokken, dan is het verband met politiewerk niet waarschijnlijk. In die situatie komen we niet in actie. Maar als het een gerichte actie is, dan nemen we de aanvraag zeker in behandeling', vervolgt de voorzitter. Ze legt uit dat elke aanvraag specifiek door het stichtingsbestuur worden behandeld. 'We kijken eerst of het aan de voorwaarden voldoet. Gaat het om materiële schade die niet of niet helemaal door een andere instantie wordt vergoed? En is er een verband met het werk als politieman of -vrouw? Als het antwoord ‘ja’ is op beide vragen, kijken we echt serieus naar wat we kunnen doen.'

VOORBEELD 1

‘s Avonds ziet een agente een bekende auto langsrijden. Die was ze de afgelopen dag nog tegengekomen bij een controle. De volgende ochtend blijkt dat de band van haar privé-auto is lekgestoken. Vanuit het BARP wordt deze schade niet vergoed, omdat die niet tijdens de uitvoering van haar werkzaamheden is ontstaan. De Stichting Waarborg­fonds Politie besluit de - overigens kleine - schade wel te vergoeden. Vanuit het prin­cipiële standpunt dat de agente de schade vanwege haar werk heeft opgelopen. En omdat de stichting vindt dat ze deze daarom niet zelf hoeft te betalen.

VOORBEELD 2

Tijdens een dienst gebeurt er een incident waarbij de agent een vuur­wapen moet gebruiken. Dit leidt uiteindelijk tot PTSS, wat ook erkend wordt als dienstgerelateerd. Omdat de als agressief bekend staande ver­dachte in de buurt woont, is de agent bang om de verdachte tegen te komen en dat belemmert het herstel. Verhuizen is de enige optie. Alleen worden niet alle verhuiskosten door de werkgever vergoed. Het Waarborg­fonds geeft daarom een vergoeding voor de resterende kosten, omdat de gedwongen verhuizing onmisken­baar met het werk samenhing.

Als ze verder vertelt over enkele praktijkgevallen, blijkt dat die beoorde­ling ruim wordt genomen. Zo vertelt ze over een situatie waarbij de auto van de partner van een politiemedewerker voor het huis werd beschadigd. ‘Dat was moed­willig en op hem gericht. Formeel kan de politiemedewerker dan geen beroep doen op rechtspositie­regelingen, maar hij en zijn gezin worden wel geconfronteerd met een flinke schadepost als gevolg van het werk. Wij vonden in dit geval dat de politiemedewerker ondersteuning verdiende en compensatie voor de geleden schade.’

Ze benadrukt dat de vergoeding vanuit de Stichting Waarborgfonds Politie zeker principiële grondslagen heeft. 'Eigenlijk gaat het erom dat we het sociaal-maatschappelijk niet correct vinden dat de politievrouw of -man de schade zelf moet dragen. Puur en alleen omdat hij of zij dit mooie vak uitoefent. Dat verdienen deze collega’s gewoon niet. En dus kijken wij dan of we hierbij kunnen helpen."'