Na die blik op de toekomst volgt even een duik in het verleden. Want waar komt de nieuwe NPB-secretaris eigenlijk vandaan? ‘Als je het hebt over mijn loopbaan bij de politie, dan moet ik eigenlijk terug naar toen ik vijftien was. Ik weet nog dat ik in die tijd een bon uit de Veronica Gids knipte en invulde. Ik wist dat ik veel te jong was, maar ik kreeg wel een sollicitatiepakket. Vond ik prachtig. Het was de eerste keer dat een toekomst bij de politie echt bij me opkwam. Op de middel­bare school is die belangstelling weer weggeëbd en ben ik heel andere paden gaan bewandelen. Zo ben ik de elektronica in gegaan en heb ik als monteur in het bedrijfsleven gewerkt.'

Een wervingsactie voor vrijwilligers bij de Bredase gemeentepolitie bracht zijn focus weer bij blauw. ‘Ik heb me aan­gemeld en ben in de opleiding gegaan. Vooral de stages bevielen me zo goed dat ik besloot definitief voor de politie te kiezen. Dat kon alleen niet in Breda. Met mijn 27 jaar was ik daar te oud om op de politieschool te kunnen beginnen. Maar dat was in Rotterdam geen probleem. Uiteindelijk ben ik daar terechtgekomen bij de Rivierpolitie.’ Van het water ging Kees vervolgens weer de wal op. In eerste instantie was dat in de wijk vanuit bureau Maashaven. ‘Toen ik op een gegeven moment werd uitgeleend aan de Recherche merkte ik dat dit type werk me heel erg aansprak.’

Via een witwasonderzoek kwam Kees vervolgens in contact met de finan­ciële tak van de Recherche. ‘Dat betekende dat ik me heel veel eigen moest maken op dat specifieke werk­terrein. Daarvoor heb ik de nodige opleidingen en trainingen gedaan. Ik kwam er ook achter dat werken met cijfers me ligt. Het had mijn interesse, het was iets voor mij. Als ik terugga naar mijn schooltijd, denk ik dat ik ook beter een economische en admini­stratieve richting had kunnen kiezen dan de elektronica.’ Toch maakte hij nog een laatste omschakeling in zijn carrière. ‘Tijdens de laatste reorga­ni­satie ben ik doorgeschoven naar de Milieupolitie, omdat er binnen het fraudeteam geen mogelijkheden meer voor me waren. En ook daar heb ik me heel erg op mijn plaats gevoeld. Dat zal vast komen door de sterke admini­stratieve component in dit werk.’

Vrijwel zijn hele politieloopbaan is hij betrokken geweest bij de politiebonden en het vakbondswerk. ‘Dan moeten we weer helemaal terug naar Rotterdam. Mijn ploeg­brigadier in die tijd maakte deel uit van de OC, de Onderdeels­commissie. En die zei: nou Kees, dat is ook wel wat voor jou. Hoe het ver­volgens verder is gegaan, weet ik niet meer precies. Ik weet dat ik al lid was van de ANPV. Maar volgens mij zat de brigadier bij de NPB. Hoe dan ook, zo is de bal gaan rollen.’ Door de korte lijnen binnen de ANPV kwam Kees daar ook in bestuurlijke functies terecht. ‘Uiteindelijk combineer ik daar nu de functies van penningmeester en secretaris.’

Die laatste zin staat nog steeds in de tegenwoordige tijd. Het samengaan tussen ANPV en NPB is immers nog niet afgerond. ‘Je kunt je wel voor­stellen hoeveel werk daarbij komt kijken. De bestaande juridische structuren en organisaties schuif je niet zomaar in elkaar. En je wil er natuurlijk voor zorgen dat je leden bij de nieuwe bond goed terechtkomen. Dat ben je aan ze verplicht, vind ik’, benadrukt hij. In dat kader vindt hij zijn nieuwe rol als NPB-secretaris gewoon ook belangrijk. ‘Ik ben er vooral op gebrand om me voor alle leden in te zetten. Daar gaat het nu om. We moeten met z’n allen samen vooruit.’

In die toekomst komt het nodige op hem af. Kees: ‘Zelfs op de korte termijn is het geen kleinigheid. Ik maak nu deel uit van het bestuur van een veel grotere politie­bond. Met een veel grotere werkorganisatie ook. Dus ik ben nu druk bezig om er mijn weg en plaats in te vinden. Dat is, eerlijk gezegd, een flinke kluif. Zeker omdat ik dat nu nog volop combineer met het afbouwen van de ANPV.’

Toch houdt hij ruimte voor wat eigen visies op de toekomst. ‘Ik zie absoluut kansen om de democratische en organisatorische processen binnen de vereniging verder te verbeteren. Daarbij vind ik vooral soepele communicatie heel belangrijk. Tussen bestuurders en medewerkers, tussen leden en bestuurders en tussen de leden onderling. Daar is zeker nog een rol voor me weggelegd.’